โดยทั่วไปการดำเนินธุรกิจ หรือการทำธุรกรรมในศาสนาอิสลามตามหลักชะรีอะห์นั้นจะต้องไม่ไปเกี่ยวข้องกับธุรกรรมที่เกี่ยวข้องกับธุรกิจที่ไม่ถูกหลักศาสนาอิสลามตามหลักชะรีอะห์ ระบบการเงินอิสลามก็เช่นเดียวกันที่ยึดตามหลักชะรีอะห์ในไม่ยุ่งเกี่ยวกับธุรกิจต้องห้ามต่างๆ (Haram Business) เช่นธนาคารหรือสถาบันการเงิน จะไม่อำนวยสินเชื่อให้ธุรกิจต้องห้ามหรือรับเงินฝากจากธุรกิจต้องห้าม หรือ กองทุนอิสลาม จะไม่ไปซื้อหุ้นของบริษัทต้องห้าม เป็นต้น ธุรกิจต้องห้ามหลักๆ (Haram Business)ที่มักถูกกล่าวถึงในระบบการเงินอิสลามมีดังต่อไปนี้ คือ 1. ธุรกิจเครื่องดื่มมึนเมา(Alcoholic beverages)  เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ต่างๆ ที่ทำให้ขาดสติ หรืออาการมึนเมา  ธุรกิจที่เกี่ยวข้อง เช่น บริษัทขายเหล้า เบียร์ สุรา หรือไวน์  บริษัทที่ผลิตขายบรรจุภัณฑ์สุรา เหล้า เบีบร์ หรือไวน์ เป็นต้น 2. ผลิตภัณฑ์ต่างๆที่เกี่ยวกับสุกร (Pork products) ได้แก่ อาหารที่ทำจากหมูหรือสุกร อาหารที่มีส่วนผสมของสุกร เครื่องสำอางค์ เวชสำองค์ ที่มีส่วนผสมของสุกร เป็นต้น 3.  ผลิตภัณฑ์ที่เกี่ยวข้องกับยาสูบ(Tobacco products) เช่น บุหรี่ หรือยาสูบซึ่งมีอันตรายต่อสุขภาพ  หรือธุรกิจที่เกี่ยวข้องกับการผลิตยาสูบ หรือบุหรี่ เป็นต้น 4.  ธุรกิจเกี่ยวข้องกับการผลิตและจำหน่ายดนตรี(Production and Distribution of Music media)ได้แก่ ธุรกิจผลิตดนตรีเพลงหรือเกี่ยวข้องกับการผลิตดนตรี ธุรกิจที่เกี่ยวข้องกับการจำหน่ายดนตรี

Read more

  บัยอฺ อัล มุอาฏอฮฺ (Bai al mu’ atah)( بيع المعاطاة ) เป็นการซื้อขายที่เราจะเห็นได้เป็นประจำในการใช้ชีวิตในทุกวันนี้ คือ การที่ผู้ซื้อ(buyer) เลือกหยิบสินค้าจากแผงโชว์สินค้า(Invitation to treat) โดยที่สินค้านั้นมีป้ายราคาแสดงไว้เรียบร้อยแล้ว ผู้ซื้อจึงนำเงินไปจ่ายให้แก่ผู้ขายตามป้ายราคานั้นที่จุดชำระเงิน จะเห็นได้ว่าการซื้อขายในรูปแบบนี้ไม่มีการทำคำการเสนอขาย(Ijab) และสนองรับ(Qabuul) เป็นคำพูดตามองค์ประกอบหลักการซื้อขายทั่วไปของอิสลาม บัยอฺ อัล มุอาฏอฮฺ (Bai al mu’ atah) มีการโชว์สินค้า(Invitation to treat) พร้อมด้วยป้ายราคา การเสนอขาย (Ijab) และ การสนองรับ(Qabuul) ด้วยกับการกระทำการที่ผู้ซื้อนำเงินมาจ่ายเท่ากับป้ายราคาของสินค้าที่ต้องการจะซื้อตามป้ายราคาของสินค้านั้นๆ ที่จุดชำระเงิน และการซื้อขายเกิดขึ้นเมื่อมีการชำระเงินเรียบร้อยแล้ว ตามความเห็นส่วนใหญ่ในมัซฮับชาฟีอีย์นั้นเห็นว่า ผู้ซื้อขายทั้งสองฝ่ายจะต้องกล่าวถ้อยคำเสนอขายและคำสนองรับบัยอฺ อัล มุอาฏอฮฺ (Bai al mu’ atah)จึงถือว่าใช้ไม่ได้ตามแนวทางดังกล่าวแต่นักวิชาการบางท่านในมัซฮับชาฟีอีย์ถือว่าการซื้อขายแบบบัยอฺ อัล มุอาฏอฮฺ (Bai al mu’ atah) มีผลใช้ได้กับสินค้าที่มีราคาเล็กน้อย อย่างไรก็ตามท่านอันนะวาวีย์ (ร.ฮ.) นักวิชาการสังกัดมัซฮับชาฟีอีย์มีความเห็นว่าบัยอฺ อัล มุอาฏอฮฺ (Bai

Read more

การซื้อขาย ในภาษาอาหรับเรียกการซื้อขายว่า อัล-บัยอฺ (اَلْبَيْعُ) ตามหลักภาษา หมายถึง การแลกเปลี่ยนสิ่งหนึ่งกับอีกสิ่งหนึ่ง หรือการให้สิ่งที่มีราคา (สินค้า) และเอาราคาหรือกลับกัน เรียกการซื้อว่า “อัชชิรออฺ” (اَلشِّرَاءُ) และเรียกผู้ซื้อว่า อัล-มุชตะรีย์ (اَلمُشْتَرِىْ) เรียกการขายว่า อัล-บัยอฺ (اَلْبَيْعُ) และเรียกผู้ขายว่า อัลบาอิอฺ (اَلْبَائِعُ) ส่วนนิยามในทางนิติศาสตร์ หมายถึง การทำข้อตกลงแลกเปลี่ยนสิ่งที่เป็นทรัพย์สินกับทรัพย์สินที่ใช้ประโยชน์ได้เพื่อให้อีกฝ่ายหนึ่งครอบครองตลอดไป โดยมีคำเสนอและคำสนอง   บัญญัติว่าด้วยการซื้อขาย ข้อตกลงซื้อขายเป็นสิ่งที่อนุมัติในอิสลาม ดังมีหลักฐานปรากฏ ดังนี้ (1) หลักฐานจากอัลกุรฺอาน ระบุว่า: (وَأَحَلَّ اللهُ الْبَيْعَ وَحَرَّمَ الرِّبَا) “และอัลลอฮฺทรงอนุมัติการซื้อขายและทรงห้ามเรื่องดอกเบี้ย” (สูเราะฮฺ อัล-บะกอเราะฮฺ อายะฮฺที่ 275)   (2) หลักฐานจากอัล-หะดีษ ท่านนบีฯ (صلى الله عليه وسلم) ได้ถูกถามว่า : (أَيُّ الْكَسْبِ أَطْيَبُ فَقَالَ:عَمَلُ الرَّجُلِ بِيَدهِ

Read more